ఎంత సాధన చేసీ...

క్షణాలు.. యుగాలు..
గోళీల్లా దొర్లిపోతుంటే..
నాలో నేను..
నాతో నేను..

అర్ధరాత్రి ప్లాట్ ఫాం మీద
నల్ల పలకల బెంచీలన్నీ నిద్ర జోగుతుంటే
మంచులో తడుస్తున్న పట్టాల్ని చూస్తూ
నేనొఖ్ఖణ్ణే...
చీకటి వెలుగుల మధ్య
నిరీక్షించాను

చలికాలపు సాయంత్రం
ఆకులన్నీ రాలిన చెట్టు కొమ్మలా
ఆకాశాన్ని
గుచ్చి గుచ్చి ప్రశ్నించాను

లోపలా బయటా
వెలిగిపోతూ సాగిపోయే
నదిలో దీపంలో
ఆత్మని ఐక్యం చేసి
అన్వేషించాను

ఎంత సాధన చేసీ
ఏ దుమ్మూ అంటని పసికళ్ళని
మళ్ళీ అందుకోలేకపోయాను